ضایعات و زباله های پلاستیکی به جا مانده از محصولات غذایی همواره در قالب یک معظل بزرگ مطرح بوده است . این پلاستیک های دور ریخته شده که در واقع زمانی بسته بندی مواد خوراکی و بهداشتی را تشکیل می داده اند ، آلودگی های محیط زیستی وسیعی ایجاد می کنند . پلاستیک با ماندگاری حدود 300 تا 1000 سال یک ماده تجزیه ناپذیر محسوب می شود این موضوع  آلودگی منابع  زیر زمینی  و خاکی را  نیز در پی خواهد داشت .

تا زمانی که انسان یک نابود کنندۀ ظالم برای موجودات پایینتر است ، هرگز سلامت و صلح را تجربه نخواهد کرد چون تا زمانیکه انسان ها حیوانات را می کشند ، همدیگر را خواهند کشت .                                         وقتی این ظروف به صورت زباله در خاک می مانند ، به شکل عایق عمل می کنند ، به عبارتی این مواد از تبادل هوا میان مولکول های خاک جلوگیری  کرده  و  مانع  تنفس  طبیعی  خاک می شوند.                                                          (پوسته زمین در حال تبدیل شدن به یک پوسته پلاستیکی است )                                                        ما می توانیم از این مواد پلاستیکی در تهیه مواد ارزشمند تری مثل عایق ها و تجهیزات  الکترونیکی استفاده کرده و آنها را صادر کنیم ، چرا که معتقدیم  ماده ای که با کیفیت بالا از نفت استخراج می شود ، می تواند در مصارف مهمتر و طولانی مدت استفاده شود ، این کار به طورحتم صرفه جویی منابع را هم به همراه خواهد داشت .          ما زمین را از اجدادمان به ارث نمی بریم ، آنرا از فرزندانمان  قرض می گیریم .                                   سالانه بیش از میلیارد ها ظروف یک بار مصرف در کشور تولید می شود که با برآورد دقیق هزینه های تولید ، خسارات زیست محیطی ، آسیب هایی که به سلامتی می زند و مضرات دیگر می توان فهمید که تولید این ظروف در نهایت هیچ صرفه ای ندارد . با تجزیه پلاستیک ها دی اکسید کربن و متان تشکیل و متصاعد می شود که این گازها ، جزء گازهای به دام افکننده گرما یا گاز های  گلخانه ای هستند که کوشش ها ی امروزه جهانی  در جهت کاهش آنهاست .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: